Disclaimer: we hebben vandaag een toffe WiFi verbinding. Dus wie de laatste twee blogs al gelezen heeft, hier zijn nu foto’s aan toegevoegd!

Je hebt chambre d’hotes en je hebt chambre d’hotes. Die van gisteren scoorde eigenlijk een duidelijke min. De ontvangst was matig: de man des huizes liep voorop en liet ons de kamer zien en dat was ongeveer alles. Geen praatje maar ons ook niets vragen. De kamer was ook matig. Een klein stalraampje, een vrij smal bed met daarop een dekbed dat in de poolwinter waarschijnlijk goed dienst zou doen maar voor nu toch te warm was. En kussens die aanvoelden als geperst karton.

Gisteren overdag tikte de thermometer al 36 graden aan en ’s nachts werd het buiten niet kouder dan 23 graden. In onze slaapkamer was het nog enkele graden warmer. Rond 2 uur ’s nachts had ik nog geen oog dicht gedaan en ik had het veel te warm. Dus besloot ik om het kleine en lage stalraampje open te zetten en al zittend op een poef de wind te voelen. Op een gegeven moment vond ik het tijd worden om weer op bed te gaan liggen. Knal, ja hoor: voor de vierde keer deze vakantie stootte ik mijn hoofd. Nu aan de stenen omlijsting van het raam (de bovenkant van mijn hoofd is intussen behoorlijk gehavend, Joke smeert er iedere ochtend heel lief crème op, maar ik voel allerlei bulten, deuken en krassen). Gelukkig viel ik daarna wel snel in slaap om helaas veel te vroeg weer wakker te zijn. 

Het vertrek ’s morgens was ongeveer gelijk aan de aankomst. Weinig interactie, ik had het gevoel dat we eerder tot last waren dan dat ze blij waren met gasten. Wat wel leuk was om te zien waren de paarden, het varkentje en de kleine parelhoenders. We zagen ook dat er meer gasten waren die verbleven in een soort blokhutjes. Er was ook een meertje.  Enfin, de auto in en op weg naar Nantes. Deze stad vond ik heel bijzonder. Eerst door een aantal achter elkaar liggende buitenwijken om vervolgens bij het centrum aan te komen. Al lopend kwamen we al snel bij een gigantisch kasteel, midden in de stad! Groot, mooi en indrukwekkend. Het kasteel luistert naar de naam Kasteel van de Hertogen van Bretagne.

De binnenstad van Nantes bestaat uit twee delen: de oude binnenstad met veel steegjes, terrasjes en kleine winkeltjes en iets verderop een moderner deel met brede straten en grote, belangrijke winkels. Daaromheen tal van mooie gebouwen. Nantes is zeker de moeite waard voor een city trip.

Al terug wandelend naar de auto konden we het niet nalaten om het kasteel nog van een andere kant te bekijken. En dat was op zijn verrassend te noemen. Deze kant was minstens zo mooi en bood een toegang tot het middenterrein. Het middenstuk deed ons denken aan het kasteel in Blois waar we in 1980 en 2011 zijn geweest. Ook konden we gratis en voor niets over de rondgang lopen waardoor we een heel mooi uitzicht over de stad kregen.

Maar rond half drie was het tijd om te vertrekken. De temperatuur was inmiddels alweer opgelopen tot 30 graden, het was benauwd en in combinatie met de matige nachtrust begon dit toch wel al zijn tol te eisen. Het werd tijd om naar de volgende bestemming te gaan.

Hiervoor moet ik even een zijsprongetje maken: in een ver verleden keek ik graag naar Louis de Funès. Geen hoogdravende films, wel voorspelbare humor en ik mocht het graag zien. Op de een of andere manier moest ik bij hem altijd denken aan een oom van mij die op een veel te jonge leeftijd is overleden. Grappig is om te vermelden dat, toen we op 4 september in Macon waren, ik iemand bij de dodenherdenking zag staan die qua lengte, figuur en kleding sprekend op Louis de Funès vond lijken. Ook bijzonder is dat wij in deze vakantie op de Franse televisie naar een film van hem hebben gekeken.

Nu wil het toeval dat op een half uur rijden van Nantes een kasteel ligt waar de familie Funès heeft gewoond, zijn gestorven en ook begraven. Dit kasteel moest ik natuurlijk gezien hebben. De bijgevoegde foto’s zijn hier het bewijs van.

Zo tegen vieren waren we weer op pad richting het noorden, de weg naar huis is inmiddels duidelijk ingezet. We hadden alleen nog geen plek voor de overnachting geregeld. Moeheid begon ons te overvallen en het werd tijd om wat te zoeken. Niet in de middle of nowhere maar ook niet op nog ruim een uur rijden.

Op een parkeerplaats vonden we een chambre d’hote die in alle opzichten veel beter is dan die van gisteren. Met de neus in de boter gevallen, zo voelt het. En dat voor nagenoeg hetzelfde bedrag.

Morgen gaan we waarschijnlijk naar Rouen en dan zullen we in de blog ook nog even terugkomen op deze chambre d’hote.