9 augustus 2014

Eerlijk is eerlijk: als ik er niet had gewerkt, zou het mij waarschijnlijk ook niets zeggen. Sterker nog, ik zou mijn schouders opgehaald hebben als ik te horen kreeg dat er op een industrieterrein in Den Haag een kasteel ligt. 

Maar er ligt een kasteel en wat voor eentje! 

Kasteel De Binckhorst

Kasteel De Binckhorst is gelegen aan de drukke Binckhorstlaan. Langs deze weg (laan suggereert een brede weg omzoomd door grote bomen en dat is het al heel lang niet meer), is het nu een bouwput voor de aanleg van de Rotterdamsebaan.
De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot het begin van de 14^e eeuw. In die tijd lag het in een veengebied en was de ingang van het perceel aan de Trekvliet.

Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf 

In 1958 betrok de SVB (Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf) het kasteel en in 1969 liet de SVB een gebouw aan de zijde van de Binckhorstlaan plaatsen. Tien jaar later zette ik mijn eerste schreden bij de SVB (dat ik steevast ‘de stichting’ noemde, ook na de naamsveranderingen). Begin jaren ’90 vertrok de stichting naar Zoetermeer en was het kasteel uit mijn oog, maar niet uit mijn hart. Op momenten dat ik over de Binckhorstlaan reed of fietste, keek ik vaak nog even naar deze mooie plek. 

Het kasteel is een rijksmonument en achter het kasteel staat een oorlogsmonument. De gemeente stelde als voorwaarde dat het kasteel te allen tijde vanaf de weg zichtbaar moest zijn. Vandaar ook de poort onder de nieuwbouw. Vandaag de dag is een groot deel van de boomgaard opgeofferd aan parkeerplaatsen, net zoals de achterzijde van het kasteel nu een parkeerterrein is geworden. Het monument is verplaatst, onze bloedig aangelegde jeu-de-boules baan heeft het niet gered, maar het stenen bankje uit de middeleeuwen staat er nog steeds.

Bergman Clinics

Nu is er een kliniek in het kasteel gevestigd en dat is goed te merken aan het interieur. Wat eens de statige bestuurskamer was, is nu het domein van spreekkamers. Waar vroeger de bureaus van de afdeling Voorlichting stonden, staat er nu een operatiekamer. Dus deels een supermoderne inrichting, maar er is ook nog het een en ander gebleven: de zware houten deuren, de marmeren trap en de open haard met het schilderij erboven. 

Het jonge ventje van toen

Naar boven lopende voelde ik mij weer het jonge ventje van begin twintig. Els Griffioen, de tafeltenniskamer, de trap naar het torentje, de kantine: alles kwam weer even terug. Mijn dank gaat uit naar Lesley, een aardige en charmante jongedame van Bergman Clinics die Joke en mij binnenliet. Wat overblijft zijn wat foto’s.