15 juni 2023

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik afscheid nam van mijn collega’s bij Stichting RINIS en daarmee ook van het werkzame leven. Mijn blog ‘Van schoolverlater tot pensionado’ van een jaar geleden sloot ik af met het vooruitzicht van een nieuwe periode voor zowel mij als mijn vrouw Joke. Genieten van de vrije tijd, de kinderen, onze vier kleinkinderen en tijd voor hobby’s. Naast het bloggen is dat fotograferen en pizza’s bakken.

Een maand later was mijn eerste terugblik met als conclusie dat ik goed ben begonnen aan mijn nieuwe leven: bewuster leven en de dagen zonder haast koesteren. Ik merkte dat ik meer rust in mijn hoofd had en energieker aan de dag begon. Ook hield ik mijzelf een nieuw motto voor: Genieten van wat is geweest en uitzien naar wat gaat komen. 

Nog eens een paar maanden verder was mijn (tot nu toe) laatste terugblik. Ik kwam tot de conclusie dat de dagen voorbijvlogen en ik nog niet aan de bekende kluslijst was toegekomen. Maar mijn conclusie was ook dat het alleen maar luieren nu voorbij moest zijn. Regelmatig handen uit de mouwen dus!

Een jaar pensionado

Nu de allerlaatste terugblik: een jaar pensionado. Nog regelmatig wordt mij gevraagd hoe het bevalt en wat ik zo op een dag doe. Een voor de hand liggende vraag zou je denken, maar het antwoord daarop geven vind ik toch wat lastiger.

Om met de laatste aansporing uit mijn laatste pensionado-blog te beginnen: ja, ik ben begonnen met de kluslijst. Binnenkort staat het schilderen van de hele buitenboel op het programma. Daarnaast ben ik ook begonnen met opruimen, vooral digitaal opruimen. Ook ben ik actiever bezig met de huishoudelijke klusjes.  

En verder ….
Pizza bakken? Ja, nog steeds en leuk om het telkens wat verder te verfijnen. Kijk maar eens op mijn website Opapietzeria!
Fotograferen? Ook dat doe ik nog met plezier. Soms met de spiegelreflex, maar vaker nog met mijn telefoon.
De kleinkinderen? Zeker. De wekelijkse oppasafspraken zijn er nog steeds en ik ga nu bijna iedere keer mee om ze uit school op te halen. Ook zijn er regelmatig tussendoorafspraken met de kleinkinderen. Dit bevalt mij uitstekend.

Dit is nog niet alles.
Sinds begin dit jaar speel ik met mensen uit de buurt Mah Jong. Een ogenschijnlijk niet al te ingewikkeld spel, maar door de vele strategieën en mogelijkheden tot combinaties toch af en toe een breinbreker.

Ook heb ik behoorlijk wat tijd gestoken in het doorspitten van allerlei digitale archieven met betrekking tot mijn vaders militaire dienst in Nederlands-Indië. Ik heb behoorlijk wat algemene informatie naar boven kunnen halen, maar specifieke informatie over mijn vaders diensttijd daar lijkt toch veel lastiger dan gedacht. Ik overweeg daarom om hier een punt achter te zetten.

En last-but-not-least vind ik het erg leuk om verhaaltjes (blogs) te schrijven die op deze website staan. Zomaar over alledaagse dingen die iedereen eigenlijk wel eens meemaakt. Ik probeer hier een eigen twist aan te geven door een stukje geschiedenis mee te nemen in mijn blog. Niet zelden leidt dat tot een ‘o, dat heb ik nooit geweten’ of ‘leuk dat je dit op deze manier vertelt’. 

Conclusie

Mijn voornemen was om iedere dag te voelen als een vakantiedag. Dit lukt mij tot nu toe erg goed. Ook dankzij Joke is iedere dag voor mij een feestdag. Morgen (16 juni) word ik 66 jaar, dus ik ga nog een heel jaar als pensionado tegemoet zonder dat officieel te zijn. Een heerlijk vooruitzicht!

Met goede moed stort ik mij verder op de kluslijst en blijf ik de sociale contacten met veel plezier onderhouden. En hoewel ik nog steeds opensta voor andere bezigheden buitenshuis, merk ik wel dat een nieuwe verplichting aan gaan (in welke vorm dan ook) mij nog niet heel erg aanspreekt.