11 juni 2024

Wie dit een wat platvloerse titel vindt en deze blog direct terzijde wil schuiven: niet doen! Achter deze titel zit natuurlijk een verhaal. Dat verhaal begint op een dag waarin ik bij toeval in Schiedam belandde. 

Hoppe

Al eens eerder heb ik aangegeven dat Joke en ik soms zin hebben om een rondje in de buurt te maken. Ergens onder de rook van Schiedam besloten we langs Hoppe aan de Nieuwe Haven te rijden. Op deze plek hebben we in 2000 een groot feest gegeven. De foto hieronder is in het voorjaar van 2000 genomen en het aanzicht is nauwelijks veranderd.

Maasboulevard

Als je de Nieuwe Haven verder volgt kom je bijna vanzelf bij het park Maasboulevard uit. Dit park ligt, niet heel verrassend, aan de oever van de Nieuwe Maas. Het park is niet extreem groot en staat ook niet vol met bloemenperken en planten, maar is toch aantrekkelijk. Een natuurspeeltuin, een educatieve buurttuin en natuurlijk een boulevard. 
Deze boulevard eindigt bij het Hoofdplein dat aan de Voorhaven ligt, een haven uit de 14^e eeuw. Op dit Hoofdplein staan een kunstwerk en een monumentaal gebouwtje.

Kunstwerk “De Scheepsbouwer”

Dit kunstwerk uit 1995 was begin jaren ’90 een initiatief van de commissie Kerstmarkt. Om de financiering rond te krijgen bleken een aantal kerstmarkten nodig te zijn. De definitieve locatie bleek een onderwerp van discussie, maar uiteindelijk is alles goed gekomen. De motivering voor deze plek aan het Hoofdplein heb ik niet kunnen achterhalen, maar wellicht heeft de nostalgie over de aanwezigheid van werf Gusto aan de andere zijde van de Voorhaven in voorbije decennia een rol gespeeld.

Het Schreiershuisje 

Dit is het monumentaal gebouwtje en het heeft verschillende functies gehad. Voordat Het Schreiershuisje hier stond was er al een ander huisje dat dienstdeed als politiepost. Deze post was uitgerust met een zogeheten hoogwaterklok die kon worden geluid als er hoog water dreigde. In de jaren dertig van de vorige eeuw is de oude politiepost vervangen door dit huisje. De belangrijkste functie was om arbeiders beschutting te bieden bij het wachten op de veerpont naar de Rotterdamse Droogdok Maatschappij aan de overkant. Ook deed het dienst als wachthuisje voor zeelieden die vertrokken voor hun vaart en daar werden uitgezwaaid door hun (vaak schreiende) vrouwen. 

Niet zeiken

Nu kom ik eindelijk tot Niet Zeiken. Dit staat namelijk prominent op het Schreiershuisje.
Dit huisje ontkwam helaas niet aan verloedering. Zo kreeg het in de volksmond de bijnaam “De Pispot”.  Op initiatief van stichting Mooi Werk werd deze achteruitgang gestopt door in het huisje tijdelijke kunstwerken te realiseren.
Op het moment dat wij er waren was er een fotoproject over mozaïekbushaltes in Moldavië te zien. Een leuke combinatie met de aanlegsteiger van de watertaxi op de achtergrond.

Opnieuw was dit weer een leuk uitstapje, ongepland en misschien daarom des te verrassender. We houden dit er maar in!