5 februari 2022

Nederland is van het slot gegaan. Nog maar een paar dagen geleden heeft het kabinet besloten de lockdown voor een groot deel op te heffen en veel versoepelingen door te voeren. Dit tot opluchting van een groot deel van de bevolking. Ook bij mij ontstond het gevoel van ‘we mogen weer’. Niet dat ik een kroegtijger ben of vaak op een terras te vinden ben, maar alleen al het idee dat het weer kan werkt bevrijdend. In de laatste maanden was het te stil, zelfs de Beestenmarkt met haar vele uitspanningen (dat normaliter een bruisend plein is) bleek een oase van rust.
Vandaag, op de derde dag van deze nieuwste versoepelingen stapte ik, samen met mijn vrouw, vol goede moed op de fiets. We wilden eens beleven wat je van de versoepelingen in de stad zou merken. En ja, ook ik bedoel met de stad het centrum. Mijn verwachtingen kwamen uit, veel mensen op de been en de terrassen bleken goed gevuld. Deze bedrijvigheid kreeg ongetwijfeld een boost (en geen booster) door het aangename weer.
Na een periode vol grijze dagen was er eindelijk weer een vrolijk en uitbundig zonnetje.
Dat het zonnetje voor een lentegevoel zorgt, geeft het gevoel van vrijheid en blijheid een gooi in de goede richting. André van Duin bezong dat al eens: alles ziet er anders uit als de zon schijnt. Een uitnodiging voor ons om weer eens ouderwets door het centrum te lopen.
Al slenterend kwamen we uit op het Sint-Agathaplein een oase van rust. We waren bijna vergeten hoe mooi een bijzonder deze plek is.

Een culturele binnenplaats als startpunt

Het plein is niet heel erg groot, maar toch is er een hoop te zien. De gemeente Delft noemt dit niet voor niets de culturele binnenplaats van Delft. Deze binnenplaats is feitelijk ook een startpunt voor tal van bezienswaardigheden.
Verlaat je het Sint-Agathaplein in zuidelijke richting dan sta je direct bij de oorspronkelijke stadswal. In westelijke richting staat nog een molen met een klein stukje van de stadswal. In oostelijke richting ligt het nieuwe stationsgebouw dat de ingang is naar de spoortunnel. Bij de aanleg daarvan zijn tijdens de werkzaamheden ter hoogte van de oorspronkelijke stadswal veel historische vondsten gedaan. Op de website van archeologie Delft is hier veel over te lezen en zien.

Oude centrum

Ga je daarentegen in noordelijke richting van het plein af, loopt je tegen de Oude Kerk aan. Je staat en nu in het oudste deel van het centrum met veel mooie, statige en historische gebouwen. Je komt ogen tekort!
Maar terug naar het Sint-Agathaplein.
De belangrijkste blikvanger voor toeristisch Delft is het hieraan gelegen museum De Prinsenhof. De oorspronkelijke functie van dit complex was het Sint-Agatha klooster. Over dit klooster verderop iets meer. Aan de achterzijde van de ingang van het museum ligt de Waalse kerk, vroeger de kloosterkerk.
Aan de lange bebouwde zijde is het Prinsenkwartier gelegen. Tegenwoordig een cultureel centrum waar heel veel te beleven valt. Daarnaast het winkeltje van Kouwenhoven waar je terecht kan voor ouderwets snoepgoed, nostalgisch speelgoed en nog veel meer. Het winkeltje lijkt rechtstreeks overgekomen te zijn uit grootmoeders tijd.

Vanuit de kloostertuin naar een museum

Ook kan je vanaf het Sint-Agathaplein de Prinsentuin in. Voorheen was dit de kloostertuin van het Sint-Agatha klooster. Dat dit deel van Delft een rijke geschiedenis kent, valt ook terug te lezen op de website van Rijksmonumenten.
Te lezen valt dat al meer dan 800 jaar geleden dit klooster werd gesticht voor de Tertiarissen en was daarmee het eerste vrouwenklooster binnen de stadsmuren van Delft. De meeste mensen lopen er gewoon aan voorbij, maar het is zeer de moeite waard om hier letterlijk en figuurlijk bij stil te staan.
Aan dit klooster was een tuin gelegen, te benaderen vanaf het (inderdaad) Sint-Agathaplein.
Door deze tuin lopend kom je, als je langs de gevel van het voormalige klooster door een poortje loopt, op een binnenstuk uit. Van hieruit zie je het museum vanuit een heel ander perspectief. Het is hier aangenaam stil, een oase van rust.

Terug in de tijd

Hoewel de tuin niet erg groot is, geeft het toch een gevoel van terug in de tijd. Helaas verstoord een groot in Delfts blauw uitgevoerde bank dit beeld. Maar als je dit even wegdenkt en naar de gevels kijkt en de oude bomen waan je je een aantal eeuwen terug in de tijd.
In de tuin ligt een kat op een bankje te genieten van het zonnetje en zij kijkt tegen de achterkant van Willem van Oranje annex Willem de Zwijger aan. Niet het mooiste uitzicht, maar het deert haar (of hem?) niet. Als ik dichterbij kom valt mij op dat deze kat totaal niet onder de indruk van mij is. Sterker nog, hij of zij kijk mij onverstoord, zelfs wat prinselijk, aan. 
Was de lijfspreuk van Willem van Oranje niet ‘Ik zal handhaven’ en zou deze kat misschien de reïncarnatie van hem zijn …

Nee natuurlijk niet maar inderdaad: alles ziet er toch anders uit als de zon schijnt.