22 juli 2022

Met een blog onder de titel ‘Vangst van de dag’ wil ik de lezer telkens meenemen in een (voor mij opvallende) gebeurtenis. Eigenhandig gevangen en voorzien van zelfgemaakte foto’s.
Nu wil ik hier een uitzondering op maken door gebruik te maken van foto’s van anderen, in dit geval van mijn dochter en schoonzoon, die in Frankrijk op vakantie zijn geweest met hun twee zoontjes.
Met twee kleine kinderen kwam er van luieren niet veel terecht. Je zal de boel zelf moeten vermaken, uitstapjes organiseren en ze aandacht geven. Soms moet je daarbij uit je comfortzone treden en af en toe ook je eigen talenten in de strijd gooien (of gaan ontdekken wellicht).
Dit alles voor het goede doel. Immers als de kinderen het naar hun zin hebben, hebben de ouders dat dan meestal ook. Urenlang onderuit zitten of liggen is er meestal niet bij. Is dat vervelend of saai? Nee, en zeker niet als je met elkaar iets moois weet neer te zetten.

Dat is strandplezier in optima forma en een opmaat naar een nieuwe norm.

Strandplezier

Midden in de zomer naar Zuid-Frankrijk gaan betekent meestal zonnig en warm weer. Met de huidige klimatologische veranderingen wordt ‘warm’ steeds vaker ‘erg warm’.
En wat is dan een logisch uitje? Juist, het water opzoeken. Dat kan in een zwemband, maar als je ook een weekje naar de kust gaat is het strand natuurlijk een aanrader. In dit geval de Middellandse Zee, bij Marseillan om precies te zijn. Lekker de kinderen laten ravotten en zelf (en altijd met één oog open) een beetje luieren.
Strandplezier kan verschillende vormen aannemen, maar zoals ik het hier gezien heb, is strandplezier van een ander niveau. 

Dan heb ik het over creatief omgaan met zand. Voorbij is de tijd om kuilen te graven (met dank aan onze oosterburen voor deze inspiratie), een waterloop terug naar de zee graven of een soort van kasteel bouwen. Uiteraard zal dit altijd een heerlijk tijdverdrijf blijven, maar er zijn meer mogelijkheden om met zand om te gaan. Een nieuwe norm lijkt gezet.

Nieuwe norm

Deze nieuwe norm is het nabouwen van figuren met zand. En dan niet met het specifieke zand dat voor zandsculpturen wordt gebruikt. Nee, gewoon met ‘ordinair’ zand afkomstig uit de Middellandse Zee.
Ik zag een vergelijking met wat ik lang geleden in Turkije meemaakte. Daar zag ik hotelmedewerkers urenlang hun creativiteit botvieren op watermeloenen om tot iets moois te komen. Ter illustratie heb ik twee eigen foto’s (pff, gelukkig ook iets uit mijn eigen hand) aan deze blog toegevoegd. 

De bouwwerken die mijn schoonzoon met zijn zoontjes, geïnspireerd door mijn dochter, hebben weten te maken liegen er niet om. Ik ben hiervan onder de indruk geraakt  en heb daarom besloten een keer eerlijk te stelen (natuurlijk in overleg met de makers) door hun foto’s in deze blog te gebruiken.

Wat ik mij afvraag is of dit het begin is van nog veel meer moois. Ik kijk nu al uit naar de zomer van 2023!