27 september 2023

De septembermaand stond voor een groot deel in het teken van onze vakantie. We hadden de vakantie in twee grote delen geknipt. De eerste week naar Normandië en de tweede week naar Picardië. 

Deze blog gaat over ons bezoek aan Normandië en de titel geeft al aan dat het een indrukwekkende week is geweest.

Krijtrotsen

Onze vakantie begon met het bezoeken van de bekende krijtrotsen bij Étretat: de l’Aiguille. Op de foto zie je een stuk rots als een naald uit de zee verschijnen. Deze naald is het gevolg van erosie en de stroming van een ondergrondse rivier. Ons eerste etentje was met uitzicht op de kliffen.

Honfleur

Nabij Étretat ligt Honfleur. Hier waren we in 1980 voor het eerst om daar zeevruchten te eten. Vraag Joke maar eens naar haar ervaring hier over! We konden het niet laten om nog een keer Honfleur te bezoeken. Deze plaats kent namelijk een hele rijke geschiedenis. Ondanks de vele toeristen is het heerlijk om hier te ontbijten en een stadswandeling te maken. 

Arromanches

Het eigenlijke doel om naar Normandië te gaan waren de invasiestranden. Ter voorbereiding hierop hebben we in het Omniversum een film gezien over D-Day en dan met name Operatie Overlord. Omdat de tijd te kort was om alles te gaan bekijken hadden we vooraf een aantal, voor ons, belangrijke bestemmingen bepaald. Op een strategische plek hiertussen was onze tweede chambre d’hôte. De eigenaar bleek een kind van de oorlog (geboren in 1940) en adviseerde ons om eerst het D-Day museum in Arromanches te bezoeken. Dat bleek een goed advies. We hebben met ontzetting, verbijstering en veel ontzag daar alles gelezen en bekeken. Het museum ligt pal aan het strand en de zee waar veel herinneringen getuigen aan die verschrikkelijke gebeurtenissen. Uiteraard denk je dan ook aan de vele onschuldige slachtoffers in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne

Tijdens het ontbijt de volgende ochtend zaten we met een Duits echtpaar van onze leeftijd aan tafel. Zij vertelden ons dat ze wat gespannen hiernaartoe waren gekomen, niet te weten hoe op hun aanwezigheid gereageerd zou worden. Ze waren blij te merken dat ze overal vriendelijk werden ontvangen. Ook vertelden zij dat hun ouders nooit over de oorlog hebben willen praten, ze wisten alleen dat ze niet vrijwillig aan de oorlog hebben deelgenomen. Na al die jaren leven ze nog steeds met een schuldgevoel en hadden ze behoefte deze plek te bezoeken. Het bleek een juiste beslissing. 

Aangezien ik met een soortgelijk gevoel rondloop vanwege mijn vaders aanwezigheid als militair in Nederlands-Indië, was dit een heel bijzonder ontbijt.

Invasiestranden

De kust telt 5 Invasiestranden: Utah Beach, Omaha Beach, Gold Beach, Juno Beach en Sword Beach. Met uitzondering van Utah Beach zijn we op alle stranden geweest. Een kaart van de invasiestranden is onder andere hier te zien. Ieder strand maakt op haar eigen manier indruk door de vele herinneringen. 

Begraafplaatsen

Normandië telt maar liefst 27 militaire begraafplaatsen. De bekendste en grootste ligt In Colleville-sur-Mer. Deze Amerikaanse begraafplaats is een bijzondere plek met een plechtige sfeer. Met ruim 9.000 graven, het pad naar Omaha Beach en de nog verse herinneringen aan het D-Day museum, ontkwamen wij niet aan koude rillingen en kippenvel. 

Dat deze omgeving op iedereen veel indruk maakt blijkt wel uit de serene stilte die er heerst. Ondanks de vele bezoekers hoor je bijna niets. Als er wat gezegd werd was dat bijna fluisterend. Het ontzag en de waardering wat zo veel mensen hebben gedaan voor de vrijheid is daar bijna letterlijk voelbaar.  

Het wordt bijna tastbaar in een van de herdenkingsplekken. Non-stop worden hier de namen van de gesneuvelde militairen voorgelezen.

De tweede begraafplaats die we hebben bezocht was de Britse die in Bayeux ligt. Met ruim 4.500 graven is dit de grootste van de Britse Gemenebest. In tegenstelling tot de Amerikaanse zijn de meeste graven voorzien van namen en andere gegevens. Met uitzondering van de ruim 400 graven met daarin niet geïdentificeerde soldaten. Gestreden voor vrijheid en als onbekende soldaat ver van huis gesneuveld. Anoniem begraven maar met de mooie tekst ‘Known to God’.  Dit heeft zoveel indruk op ons gemaakt dat we hier letterlijk en figuurlijk met tranen in de ogen bij hebben stilgestaan.

Pointe du Hoc

Een van de meeste bijzondere plekken langs de invasiestranden is misschien wel Pointe du Hoc. Deze locatie ligt op een klif tussen Omaha Beach en Utah Beach. Het terrein oogt als een maanlandschap door de vele kraters van de bominslagen. Daarnaast zijn er kazematten en liggen er nog bunkers en staan er stellingen van kanonnen. Als je hier doorheen loopt maakt dit de invasie nog tastbaarder. 

Tot slot

Uiteraard hebben we ook kunnen genieten van de uitzichten, de natuur, het weer en de mooie plaatsen. Toch hebben we een groot deel van Normandië nog niet gezien. Dat bewaren we voor een volgende keer.