8 januari 2025

Teruglopend van het boodschappen doen viel mijn oog op een ongewoon stilleven aan de waterkant. Hoewel op deze plek vaak rommel aan de waterkant ligt, trok dit toch wel mijn aandacht: een schoen, een voetbal en een kerstboom. Wat zou zich hier afgespeeld kunnen hebben.

Onze hond

Terwijl ik al mijmerend verder liep en ik allerlei fantasieën aan het ontwikkelen was over de toedracht en samenkomst van deze objecten, moest ik terugdenken aan onze hond Sascha. Een hele lieve hond, maar ook een die ondeugende trekjes had. Vooral op momenten dat dit net niet uitkwam. Zo liet ik haar eens op een doordeweekse dag ’s avonds uit, vlak voor het slapengaan. En ja hoor, ze liep los en wilde niet terugkomen. Uitdagend ging ze een meter voor mij op de grond liggen en als ik een stap dichterbij kwam sprong ze op om weer te gaan liggen. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik uit frustratie mijn schoen naar haar gooide. Mis natuurlijk en zij ging weer liggen. Met als resultaat dat mijn frustratie alleen maar groter werd, mijn schoen ergens achter het prikkeldraad in nat gras lag en ik natte en koude voeten had.

Terug naar nu

Zou dat zich hier ook afgespeeld hebben? Een bal in het water, dan een kerstboom er proberen achter te gooien om de bal naar de kant te krijgen en tot slot vanuit frustratie de schoen er naartoe gooien?
Zeer waarschijnlijk niet, ik denk dat de harde wind van deze week hier een rol heeft gespeeld (naast gedrag van kinderen, iets wat mij vroeger ook niet vreemd was). De wind bleek ook in de volgende slootjes een rol van betekenis te hebben gespeeld, getuige de kapotte zandbak, plastic zeil en andere troep die ik zag liggen. Maar het heeft mij wel aangezet tot het schrijven van een verder nietszeggend blogje. 

Reflectie

Ik heb ook aan de wonderlijke chatbot ChatGPT gevraagd wat hij (of zij?) ervan vindt. Het verhaal dat ik terugkreeg heb ik uiteraard niet gebruikt, maar de reflectie waarmee het eindigde vond ik wel toepasselijk, zeker omdat die precies het gevoel omschreef dat ik had toen ik inderdaad nog een keer omkeek. Dus met dank aan ChatGPT deze afsluiter. 
Terwijl ik verder wandelde, keek ik nog een keer achterom. Het stilleven bleef daar liggen, onaangeroerd door tijd of nieuwsgierige handen. De voetbal, de kerstboom en de schoen; drie gewone objecten, op een ongewone plek, die samen een wereld van mogelijkheden openden.