15 januari 2022

Op mijn 18^e haalde ik (in twee keer) mijn rijbewijs. Op 28 mei van dat jaar behaagde het de Commissaris der Koningin in de provincie Zuid-Holland het om mij (tegen een leges van twaalf gulden en vijftig centen) het rijbewijs B en E te verstrekken. Helaas met een verkeerd adres erop vermeld, wellicht de eerste jaren met een ongeldig rijbewijs gereden.
Nu was het vermelden van onjuiste informatie mij niet vreemd. Zo heeft mijn vader naar verluidt mijn doopnaam, in de zenuwen neem ik aan, verkeerd laten registreren bij de Burgerlijke Stand.
Het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen meende dat ik op een leeftijd van zegge en schrijve 1 dag al mijn zwemdiploma B had gehaald. Dat krijg je met het vermelden van een verkeerde geboortedatum.
Maar terug naar de titel van deze blog: mijn eerste auto. Die moest er natuurlijk komen, maar ik verdiende destijds nog niet veel en het halen van het rijbewijs had veel geld gekost. Ik moest dus even wachten en hopen op een buitenkans.

Vauxhall Viva

De buitenkans kwam heel snel: een Vauxhall Viva die ik over kon nemen van mijn zwager. En dit al binnen een paar weken.
Mijn zwager kreeg, als vertegenwoordiger, een auto van de zaak. In die tijd was het rijden in een ‘leasebak’ nog lang geen gemeengoed. Hij blij met een auto van zijn werkgever en ik blij met zijn Vauxhall. De auto had het kenteken 41-62-RL, afgiftejaar 1971. Ik voelde mij een koning te rijk in die schitterende bolide. Hij leek erg sterk op deze foto van internet.
Het merk Vauxhall, een Brits automerk, is in 2017 opgegaan in de PSA groep, net zoals Opel. Overigens bestaat Vauxhall in Groot-Brittannië nog wel als merk: de bij ons bekende Opel modellen rijden daar rond als Vauxhall modellen.
De Viva werd geproduceerd in de periode 1963-1979 in drie opeenvolgende modellen. De naam Viva keerde terug in 2015, als een Vauxhall model voor het Verenigd Koninkrijk. Deze is gebaseerd op de in Korea ontworpen en geproduceerde Chevrolet Spark, die in het grootste deel van Europa, 2015-2019, als de Opel Karl op de markt werd gebracht.

Zoek de verschillen

Inmiddels ben ik 13 auto’s verder en meegegroeid met de ontwikkelingen in de auto-industrie. Zo kwam ik op het idee om mijn huidige auto te vergelijken met mijn Vauxhall. Het verschil is uiteraard aanzienlijk maar toch, je eerste auto is als je eerste liefde: het blijft romantisch.
Om een aantal in het oog vallende verschillen in de basisuitvoering (wat betreft de rijveiligheid) te noemen.
Mijn Vauxhall had geen:
– Stuurbekrachtiging
– Rembekrachtiging
– Achterruitverwarming
– Dagteller
– Driepuntgordels
– Airbags
– Brandstofinjectie (dus starten met een choke)
– Brandstofmeter en dagteller

Wat betreft het laatste: autorijden zonder brandstofmeter en dagteller betekende zorgvuldig bijhouden bij welke kilometerstand de tank bijna leeg zou moeten zijn. Mijn auto had een tankinhoud van 36 liter en een redelijk hoog benzineverbruik. Het was dus gokken wanneer er weer getankt moest worden.
Als geheugensteuntje gebruikte ik hiervoor een magnetisch teller met een paar tandrad wieltjes om de cijfers te verdraaien. Gelukkig was mijn auto was nog niet bekleed aan de binnenkant (de binnenzijde van was nog van metaal), dus na iedere tankbeurt niet vergeten op de teller de volgende kilometerstand waarop getankt moest worden aan te geven. Dat ging tenminste één keer fout, met alle gevolgen van dien.

Werken in mijn eerste auto

Mijn Vauxhall heb ik niet heel lang aangehouden. Het kostte toch wel veel geld en er moest ook nog het een en ander aan gerepareerd worden. Maar, ik ben er mee op stap geweest. Natuurlijk met mijn vriendin (wat was ik trots dat ik haar met een auto op kon halen) en ook voor ‘verre’ reizen.
Ver moet wel in de juiste context worden geplaatst. Het was namelijk best wel werken in zo’n auto, en met nog heel weinig kilometers in de voeten werd een rit al snel een verre reis. De langste afstand was volgens mij naar Woerden. Rijksweg 12 was nog een tweebaansweg, het Prins Clausplein bestond nog niet. Wel het verkeersknooppunt Leidschendam, als een rotonde. Ook waren er veel minder op- en afritten dan nu en natuurlijk veel minder verkeer.
Voor zo’n rit van 50 kilometer draai je nu je hand niet meer om, maar in die tijd had ik het gevoel een marathon afgelegd te hebben.
Na een half jaar heb ik mijn auto van de hand gedaan. Ik weet niet meer precies op wat voor een manier, maar het was goed zo. Mijn volgende auto werd onze volgende auto, want met mijn vriendin uit de Vauxhall was ik intussen getrouwd en ze is nu al ruim veertig jaar mijn vrouw.

Mijn eerste auto heeft het niet gered, mijn eerste liefde wel. Dat is veel belangrijker en het blijft romantisch!