Vanochtend bij het ontbijt was het plan helder: de wijnroute van gisteren verder oppakken, vervolgens met de veerboot de Gironde oversteken en dan het laatste stukje naar de volgende chambre d’hote.

Mijn verwachtingen voor een leuke blog waren niet al te hoog gespannen, maar zoals eigenlijk altijd komt een verhaal vanzelf.

Na een vriendelijk afscheid vertrokken we in een heerlijk zonnetje.Onze eerste gewenste stop was Pauillac, voor mij (na Margaux) de belangrijkste stop op de wijnroute. Via een zelf uitgekozen omweg kwamen we tot op een paar kilometer van deze eerste stop. Maar de stop was wel heel letterlijk: Route Barrée. Zoals een goede Hollander betaamt gold zo’n bord natuurlijk niet voor mij. Maar helaas, op de D2 een lint met rennende mensen. Helaas stond er nergens iets over een omleidingsroute (zoals wij kennen, bijvoorbeeld voor Pauillac volg P). Gewoon helemaal niets. Dus kozen we zelf maar een omweg: Route Barrée.  Een grotere omweg: Route Barrée. Via de wijnvelden dan: Route Barrée. Grrr, onze wijnroute werd op zo’n manier al een marathon. Iets van 20 kilometer gereden en nog geen steek opgeschoten. Hoewel? Dat was niet helemaal waar, tijdens een van onze omzwervingen kwamen we wel heel dicht in de buurt van het wijnhuis Mouton-Rothschild. Zo’n kans kan je niet laten liggen.

Het wijnhuis was om drie redenen gesloten:

1. De oogst die in volle gang is;
2. Het is weekend;
3. Vandaag was de belangrijke marathon Medoc

Dat eerste wisten we, voor ons geen reden om de tent te sluiten. Het tweede was een verrassing, immers juist in het weekend trek je veel bezoekers. Maar wat voor ons (laten we zeggen) een paprikateler is, is voor de Fransen een wijnboer. En het derde, ja daar hadden we al genoeg last van gehad.

Het resultaat van dit alles was dat Saint-Estèphe werd opgewaardeerd van een mogelijk te bezoeken, naar een niet te missen village de vin. Ook hier bevond zich, net zoals gisteren in Margaux, een maison de vin. De bediende hier was een uitermate vriendelijke en behulpzame man. Proeven was geen enkel bezwaar, zonder enige verplichting en hij had ook voldoende informatie over de wijnen en domeinen. 

Twee flessen verschillende wijnen rijker vervolgden wij onze weg. Na een tussenstop bij de Intermarche (vanavond eten we ‘thuis’) stonden we om half vier bij de veerboot voor de overtocht.

De rest van de reis verliep zonder problemen en na het inchecken besloten we nog even naar het strand te lopen. Op 10 minuten afstand, dus te doen. Joke was erg op haar hoede en nam geen enkel risico. Held als ik ben (gisteren ben ik niet verder dan mijn grote teen de oceaan in gegaan), durfde ik nu wel iets verder. Mooie hoge golven die ik moeiteloos kon bedwingen. Joke liet zich op iets bescheidener wijze meevoeren.Nu is het 20.15 uur en heel Hollands zitten we op ons terrasje met een kopje koffie. Ik ben dit aan het schrijven en Joke zit te haken. Hoe mooi kan het allemaal zijn!