Ons verblijf in Lodge Lao is ons goed bevallen. Het bubbelbad op de kamer is door Joke ingewijd, met een drijfnatte vloer als resultaat. Dus dat werd dweilen. Wilde Joke zó graag een zwembad? Na een goede nachtrust, een heerlijk ontbijt en een gezellige babbel met de eigenaresse zijn we dit keer zonder noemenswaardige incidenten vertrokken. Leuk om te weten is dat de lodge een door hunzelf gerenoveerde boerderij is en op hetzelfde perceel een herenhuis staat dat nu wordt verbouwd tot een aantal appartementen. 

Al snel reden we de péage op voor een rit van zo’n 350 kilometer naar het westen. Vooral in de ochtend was het weer druilerig met zo nu en dan regen. Ook in Frankrijk heeft de droogte zijn tol geëist. Hele velden met mais stonden er geel en verdroogd bij. Niet zelden reden we voor ons gevoel alleen op de péage. Niemand voor of achter ons en ook niet op de andere rijbaan. Alsof wij alleen de weg mochten gebruiken. Dat is nog eens heerlijk en relaxed autorijden.

Halverwege de middag bereikten we Perigueux. We besloten hier wat te gaan drinken en ondertussen een overnachting te boeken. Zogezegd, zo gedaan. Onder het genot van een biertje en een cola en in de schaduw van de kathedraal Saint Front (met de oudste klokkentoren van Frankrijk) hebben we de mogelijkheden voor een overnachting doorgenomen. Alhoewel we een voorkeur hebben voor een Chambre d’hôte, leek ons voor deze nacht een verblijf in een hotel handiger. Zeker omdat we de auto vlak voor het IBIS hotel hadden geparkeerd en IBIS nog een kamer voor een schappelijke prijs beschikbaar had.

Nadat we de administratie hadden afgerond hebben we op ons gemak het kleine, maar zeer pittoreske, centrum verkend met als doel alvast een restaurant uit te zoeken voor het diner. Vink: we hadden wat gevonden, dus nu naar het hotel om even uit te rusten. Maar een nieuwe verrassing stond ons te wachten. Deze IBIS was niet het IBIS hotel waar wij een kamer hadden geboekt. We moesten ons verplaatsen naar een IBIS budget hotel iets verderop. Qua allure moesten we flink inleveren.

Gelukkig hebben we ons plezier hierdoor niet laten drukken en op de hotelkamer alvast een Chambre d’hôte voor morgen geboekt. ’s Avonds heerlijk gegeten bij Le Saint Louis en ons vergaapt aan de energieke bediening. Naarmate de schemering inviel, dansten er sterren en andere figuren op de muren van het plein waaraan wij zaten.

We konden niets anders concluderen dan dat we weer een mooie dag achter de rug hebben.

Morgen gaan we onder andere naar de Dune Pyla en komen we voor het eerst sinds een hele lange tijd in een deel van Frankrijk waar we nog niet eerder zijn geweest.