Iets meer dan twee weken geleden zijn we begonnen aan onze vakantie. Het idee vooraf was een vakantie die in het teken zou staan van de route des vins ter gelegenheid van mijn pre-pensioen. De verwachtingen voor het weer waren minder helder. Het kon alle kanten opgaan, zeker nu de zomer op zijn einde loopt.

Dus in de kofferbak een zomertas en een wintertas, met bijbehorende schoenen. Een paraplu en zonnebrandcrème. Ook zonnebrillen en regenjassen. Kortom: de bekende kofferbak vol en op alles voorbereid.

We hadden voor de eerste dagen wat geboekt: een overnachtingshotel en een chambre d’hote. Voor de rest zouden we het wel zien. Vivre la France!

Nu kunnen we terugkijken. Waar zijn we geweest, wat hebben we gezien en hoe is alles ons bevallen. Om alvast een uitstapje te maken naar het nu: dankzij de app PostNL hebben we gezien dat er een brief lag van de Franse overheid. Zou president Macron ons een bedankje hebben gestuurd? Dat zouden we zeer op prijs stellen omdat we ons als voorbeeldige gasten hebben gedragen. Dit was het positieve gevoel dat we onszelf wilden geven omdat we er van uit gingen dat ik een snelheidsovertreding had begaan. Thuis gekomen maar snel de envelop opengemaakt om maar direct door de zure appel heen te bijten. Maar wat bleek: het was de officiële milieusticker die je in sommige steden en gebieden van Frankrijk nodig hebt (wij reden met een zelf geprinte versie rond).

Terug naar vandaag. Ons laatste ontbijt in een chambre d’hote was ook weer een hele andere dan eerder meegemaakt. Aan tafel met de andere gasten, een tafel op korte afstand van de bewoners. Geen verse croissants en stokbrood, maar waarschijnlijk het stokbrood en Italiaanse bol opgepiept in een broodrooster. Wel was er lekker notenbrood. En zelfgemaakte jam en yoghurt. Joke was wel benieuwd wat de andere gast, een patissier van dit ontbijt zou vinden, maar goed, onze magen waren weer gevuld en we waren van plan om onderweg koffie met gebak te nemen.

Het werd tijd voor de laatste rit van deze vakantie. Eerst nog wat inkopen doen en dan even aftanken. Simpel toch? Je raadt het al, niet dus. Het navigatiesysteem houdt er soms een wat eigenaardige manier op na om de route te delen. Maar goed, uiteindelijk zijn we er in geslaagd om bij de hypermarché te komen. Dan het aftanken: dat wilden we bij Total doen vanwege de hoge extra korting die zij aan de klant moeten doorberekenen. Bij alle Totals die in de buurt van de chambre d’hote gevestigd waren, bleek de E10 benzine uitverkocht te zijn. Dan maar een andere dachten we. Helaas: de stedelijke agglomeratie is zo met elkaar verweven dat we in een straat reden die opeens was overgegaan van Frankrijk naar België. Gelukkig komt de benzineprijs in deze grensstreek van België overeen met die in Frankrijk (zonder de extra Total korting dan).

Tanken en doorrijden dus. Maar ik kreeg een melding dat de spanning van de linkerachterband ineens fors was afgenomen en het kritieke punt begon te naderen. Ons eerste vermoeden was een lekke band, maar we hielden er ook rekening mee dat de noodstop van enkele minuten daarvoor de veroorzaker was. De enige manier om daar zekerheid over te krijgen is de band weer op spanning te zetten en kijken wat er gebeurt. Wat bleek: de band bleef weer op spanning. Het lijkt ons mee te zitten.

Dat kan ik niet zeggen van het weer. Net zoals waarschijnlijk hier kwam het soms met bakken uit de hemel om daarna weer heerlijk zonnig te zijn. Na een kop koffie in Zulte gedronken te hebben was Lokeren de eerste (en enige) echte bestemming. Hier wilden we een friet eten bij een frietkot.

In Lokeren aangekomen begon het weer te regenen en besloten we maar ergens een frietje te halen en in de auto of buiten op te eten. Helaas waren alle frietkotten tot minimaal 19.00 uur gesloten.Gezien de moeizame start van de dag, het regenachtige weer en de tijd (het was inmiddels iets van 3 uur) besloten we weer de snelweg op te gaan richting Nederland. Bij Antwerpen was het weer prijs qua files hoorden we op de radio. Dit komt door de aanleg van een nieuwe verbinding die vier knooppunten met elkaar gaat verbinden.

We besloten om Truus maar even te laten kletsen en de aanwijzingen van de Belgische verkeersdienst te volgen. Dat bleek een gouden greep. We reden over de rechterbaan langs de hele file om via de Liefkenshoektunnel Nederland binnen te rijden. Dat dit geluk ons later in de steek zou laten wisten we toen nog niet. Na een spoedige rit kwamen we op de ruit van Rotterdam terecht in een lange file op de A15 vanwege een ongeluk bij Pernis. Al met al viel het nog mee en waren we rond half vijf thuis.

Dan nog even kort een resumé van onze vakantie:

• We hebben drie wijngebieden bezocht: Bourgogne, Beaujolais en de Haut-Médoc
• Dat heeft ons 7 flessen wijn opgeleverd
• We hebben 2x in een hotel overnacht en bij maar liefst 9 chambre d’hotes
• Grofweg hebben we deze route afgelegd: Dijon – Mâcon – Lyon – Bordeaux – Rouen – Nantes – Lille. 
• We zijn overigens niet in al deze steden geweest. 
• In totaal hebben we 3.523 kilometer gereden.

Tot slot dank aan iedereen die onze blogs hebben gelezen en voor alle reacties. We vonden het leuk om terug te horen hoe de vakantie en onze ervaringen werden ontvangen. En voor iets meer informatie over de door ons bezochte chambre d’hôtes moet je nog even verder naar onderen scrollen. En daaronder staan nog wat foto’s!

Groetjes, Joke en Piet