Eind jaren 70 van de vorige eeuw was op de televisie de serie ‘Dagboek van een herdershond’ (met kapelaan Odekerke in de hoofdrol) te zien. Niet helemaal mijn ding, maar de serie heeft kennelijk wel iets nagelaten want 40 jaar naar dato is het nog steeds bekend. Sterker nog: een theatervoorstelling is in de maak.
Van veel recentere datum is de dramaserie ‘Het geheime dagboek van Hendrik Groen’. Deze serie spreekt meer aan en geeft op een soms humoristische wijze het leven in een verzorgingstehuis weer.

Inmiddels ben ik hard op weg om mij ook tot de gilde van pensionado’s te rekenen. Maar wel met een knipoog: ik ben niet welgesteld en ben ook niet van plan om de winter in zonnige gebieden door te brengen.
Het is meer het informele dat aan deze titel kleeft dat mij trekt. Dagboek van een bejaarde klinkt in dat opzicht een stuk oubolliger en ouder.

Waren het niet Van Kooten en De Bie de term ‘Krasse knarren’ hebben gelanceerd? In het Woordenboek van Neologismen staat hierover opgetekend “enigszins ironische benaming voor een dynamische en vitale senior”. Precies zoals ik me wil blijven voelen.

Met deze site wil ik dat ook uitstralen. Dus verwacht geen grootse uitspraken, politieke statements, voer voor discussie of wat dan ook. Middle of the road, dat past meer bij mij.

Vooralsnog heb ik vier hoofdrichtingen gekozen:
1. Vangst van de dag: algemene blogs over wat ik zo af en toe meemaak of wat mij opvalt.
2. Oud maar niet versleten: wat oudere blogs, maar nog steeds het lezen waard.
3. Kiekjes: inderdaad, fotografie. Af en toe maak ik shoots. Soms gepland, meestal ongepland.
4. Cafeseki: een wat cryptografische titel met daaronder blogs over wat herinneringen in verhaalvorm.

Het staat uiteraard iedereen vrij om te reageren, maar graag ook in de sfeer van de website. Dus humoristisch, gevat of stof tot nadenken gevend.