17 oktober 2024

Net zoals bij nagenoeg iedereen die ouder wordt, heb ook ik te maken met stijve spieren, gewrichten die opspelen en andere kwaaltjes. Op zich niet erg, het is niet anders. Toen ik ruim twee jaar geleden stopte met werken had ik mij voorgenomen om iedere dag als een vakantiedag te beleven. 
Vandaag zag ik een bericht van een Facebook-vriendin (dank je wel Cora) over haar uitstapje met als motto ‘Je beste tijd is nu’. Dat heeft mij aan het denken gezet. Niet omdat ik het er niet mee eens ben, integendeel zelfs, maar omdat signalen hierover soms tegenstrijdig zijn.

Onderzoek

Voor een van mijn kwaaltjes was ik onderzocht en had ik gisteren een afspraak voor de uitslag. Ook om praktische redenen ging ik samen met Joke naar de afspraak. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Niet zozeer vanwege de uitslag, maar over de beleving van de arts over mijn manier van leven. Ik kreeg sterk de indruk dat de arts de indruk had dat ik mijzelf oud begon te voelen (onder andere vanwege deze website) en ik de hele dag bezig was met de pijntjes en kwaaltjes. Tot overmaat van ramp werd ik door de arts gepasseerd met de vraag aan Joke of ik veel aan het zeuren was.
Bij het verlaten van het pand twijfelde ik eerlijk gezegd wel even. Straalde ik dan inderdaad ouderdom uit? 

Krasse knarren

Wie mijn website weleens heeft bezocht ziet dat ik het ouder worden als een gunst zie en beleef. Niet voor niets is mijn titelblad ‘Krasse knarren’, waarin ik refereer aan een door Van Kooten en De Bie gelanceerde term en inmiddels is vertaald naar een enigszins ironische benaming voor een dynamische en vitale senior.

Vitale senior

Daags na het confronterende gesprek met de arts zag ik op de televisie een gesprek met de auteur van het boek ”Een tweede leven”. Zij ziet het tweede leven beginnen vanaf je veertigste. Op haar website zegt ze met het boek lezers (en ik begrijp met name de vrouwelijke) uit te nodigen om de weerstand tegen het ouder worden te laten varen. Hieruit maak ik op dat het 40^elevensjaar al het keerpunt is. Ik hanteer liever het uitgangspunt dat 60 het nieuwe 40 is. Ondanks de pijntjes en kwaaltjes voel ik mij in ieder geval vitaler dan toen ik een veertiger of vijftiger was. 
Ik laat mij niet ontmoedigen. Ook niet door een item in hetzelfde televisieprogramma met als titel ‘Opfriscursus voor senioren’.

Opfriscursus voor senioren

Alleen al bij de titel gaat het bij mij jeuken en kriebelen. Wie zijn, in de ogen van de maker, de senioren? En wat moet er opgefrist worden?Welnu, de opfriscursus is bedoeld om senioren veilig op de fiets te krijgen en was georganiseerd door Veilig Verkeer Nederland. Men was bezig een parcours uit te zetten voor (en ik citeer) “mensen die toch al behoorlijk op leeftijd zijn, de 60- en 65-plussers”. Oké, ik weet dat ik een senior ben maar echt nog niet iemand die al behoorlijk op leeftijd is.

Herfst

Ja, qua leeftijd heb ik meer jaren achter mij liggen dan voor mij. Ik zit dus in de herfst van mijn leven, maar weet je: ik vind de herfst het mooiste jaargetijde. Zo kleurrijk, warmte uitstralend en leerzaam! Iemand uit mijn directe omgeving is daarin een mooi voorbeeld. Een dame die wel al op leeftijd is (ze is bijna 90 jaar) en daarnaast fysiek afhankelijk van allerlei hulpmiddelen. Maar nog zo scherp. Eerder deze week vroeg ze mij om haar even te helpen want haar iPhone wilde niet goed swipen. O ja, of ik ook nog even wilde kijken of de Ring app nog goed ingesteld was. Vitaal hoeft dus niet altijd fysiek, maar kan ook geestelijk zijn.

Mijn conclusie is dat ik nog heel lang in de herfst van mijn leven blijf en mijn adagium ‘ik wil iedere dag iets leren’ bij lange na nog niet op zijn retour is. Lang leve de krasse knarren!

•